Bijzonder moment

Bijzonder moment

Een paar jaar geleden gaf ik een lezing over mijn boek Verdacht, over een 11-jarig meisje van wie de moeder opeens verdwenen was. Die lezing was in groep zes, zeven of misschien wel acht van een basisschool, ergens in het land. Dat klinkt nogal vaag en dat komt omdat ik echt geen idee meer had, waar ik die lezing gaf. Maar wat me nog wel scherp voor de geest staat, is wat er na de lezing gebeurde. Er kwam een meisje naar me toe. Ze pakte Verdacht op, bladerde erin en zei: 'Het lijkt me een prachtig boek, maar ik ben dyslectisch en ik zal het dus nooit kunnen lezen. Jammer, want de boeken die ik wel kan lezen, zijn vaak veel te kinderachtig.

Met dat meisje in gedachten schreef ik het boek Vlucht, een verhaal over een 11-jarig meisje dat midden in de nacht haar eigen huis moet ontvluchten. Het is een boek voor kinderen uit de bovenbouw van de basisschool, maar geschreven op een lager Avi-niveau, namelijk E4, speciaal voor kinderen met lees- en leermoeilijkheden en in het bijzonder voor dat ene meisje, uit die ene klas, in dat ene dorp of die ene stad, ergens in Nederland.

Vorige week gaf ik een lezing over mijn nieuwste historische roman Eileen en daarnaast had ik het over mijn andere werk. Ik vertelde onder andere het bovenstaande verhaal. Onder de toehoorders was een lerares van een basisschool en zij zei: 'Ja, dat was bij mij in de klas, in groep 8, en ik weet precies welk meisje dat was.'

Wat een bijzonder moment!

Het kind is natuurlijk allang van school, maar ik hoop dat deze lerares dat meisje nog een keer ergens tegenkomt, zodat ze haar kan vertellen dat zij de directe aanleiding was voor het schrijven van Vlucht.