Op vakantie

Het is januari en ik heb mijn zomervakantie al geboekt. Dat is nog nooit gebeurd! De eerste keer dat mijn man en ik samen op vakantie gingen, waren we van plan om in mijn knalrode Ford Fiësta naar Frankrijk te rijden. Maar toen hoorden we dat de vrachtwagenchauffeurs in Frankrijk staakten en dat er honderden kilometers file stond, dus gooiden we letterlijk het stuur om en gingen we naar Duitsland. We reden net zo lang tot we in een mooie omgeving een bordje ‘Ferienwohnung’ vonden. Daar stopten we en we hebben een geweldige vakantie gehad.

Nu is alles anders. Ik ben moeder van twee jonge kinderen (vier en zeven) en dus zit ik vast aan schoolvakanties. We kunnen niet meer gaan rijden tot we iets leuks vinden om de simpele reden dat er met ons miljoenen mensen tegelijkertijd op vakantie gaan. Bovendien willen we dit jaar naar Ierland.

Ierland, het land waar mijn boek Kate speelt. Ik ben er vijf jaar geleden voor het laatst geweest. Vijf jaar geleden was Kate nog niet verschenen. Sterker nog, het idee om een boek over die vreselijke hongersnood in Ierland te schrijven was niet meer dan een vaag en zacht pruttelend idee in mijn hoofd. Maar nu is het boek er wel en zelfs een kerntitel voor de Jonge Jury. Ik heb de plaatsen waar Kate meer dan honderdvijftig jaar geleden rondliep in gedachten al zo vaak voor me gezien. Ik zag de groene heuvels doorsneden met stenen muurtjes, de eenzame boom, hoog op een heuvel, de meertjes en de  riviertjes. Wat zal het gek zijn om daar straks echt rond te lopen, in het land en op de heuvel van mijn roman.

En ik denk dat ik stiekem twee keer kijk naar alle veertienjarige meisjes met rood haar en alle zestienjarige jongens met zwart haar. Misschien lopen er wel een Kate- en Ferguslook-a-like rond daar in  Ierland. Ik hoop alleen dat zij dan wel genoeg te eten hebben!